لحیم کاری و جوشکاری
مکان شما:خانه/مقالات جواهرسازی/سنگ شناسی/لحیم کاری و جوشکاری
لحیم کاری و جوشکاری: با مزایا و معایب هر یک در ساخت جواهرآلات آشنا شوید و بدانید از هر روش چه زمانی باید استفاده کرد.
لحیم کاری و یا جوشکاری؟ سوال اصلی این است. این سوالی است که اغلب دانشجویان از من می پرسند. از آنجاییکه لحیم کاری و جوشکاری در اولیت من برای تکنیک های فلزکاری هستند، در ابتدا می خواهم به برخی از مزایا و معایب هر یک از این روش ها بپردازم.
لحیم کاری شاملِ متصل کردن فلزات به یکدیگر با استفاده از یک آلیاژ فلزِ جانبی تحت عنوان لحیم می باشد. یک تکۀ کوچک از لحیم در محل اتصال قرار می گیرد و با استفاده از یک مشعل تحت گرما قرار می گیرد. همزمان که لحیم ذوب و سپس سرد می شود، فلز به محل اتصال می چسبد که اتصالی قوی و محکم را تشکیل می دهد.
فلز مس (اگرچه فلز خالصی است)، فلز نقره با عیار کامل، فلز برنج، بُرنز، و طلا از این طریق لحیم کاری می شوند. اگرچه گرمادهی این موارد یک لایۀ اکسید مس بنام firescale روی سطح کار تشکیل می دهد. این لایه باید با یک ترکیب اسیدی (مانند سرکه) و یا پُر کردن و صیقل دادن قبل از لحیم کاری مجدد روی سطح کار پاک شود. این کار زمانبر است اما برای لحیم کاری امری ضروری بشمار می رود.
اما جوشکاری کمی متفاوت است. این تکنیک برای فلزاتِ خالص، نقرۀ خالص یا “اعلا” و طلای 24 عیار مورد استفاده قرار می گیرد و برای آلیاژهای دیگر استفاده نمی شود. در این روش نیاز به لحیم کاری برای چسباندن دو تکه از فلز به یکدیگر ندارید.
این بار مشعل برای ذوبِ سریع فلز بکار می رود و همزمان که سرد می شودند به هم می چسبند. از آنجاییکه فلزات خالص هستند و شامل ترکیبات مسی نمی شوند، هیچ تغییر رنگی ایجاد نمی شود و فلز پس از گرما نیز به همان براقیِ قبل باقی می ماند. نیاز به تمیزکاری و برق انداختن با ترشی نیست.
سنگ جواهر گارنت مالی ( mali garnet ) ، خواص و کاربردهای آن
حال اجازه دهید به مقایسۀ قطعاتِ لحیم کاری و جوشکاری شده بپردازیم تا متوجه تفاوت های این دو شویم. این یک زنجیرۀ ترکیبی است. نقرۀ خالص برای ساخت این زنجیره بسیار مناسب است زیرا نرم و قابل شکل دادن می باشد.
بعد از جوشکاریِ حلقه، درزهای فلز ناپدید می شوند و بنابراین نیازی به پُر کردن درزها نیست. از این پس کارها سریعتر پیش می رود و نیازی نیست هر بار کار را متوقف کنید و قطعه را تمیزکاری نمایید و بعد به مرحلۀ بعدی بروید.
بعد از اینکه قطعۀ تمام شده حدود 20 دقیقه استراحت کرد، براق و مستحکم می شود. یکی از اشکالات این است که جوشکاریِ نقرۀ خالص بدون ایجادِ یک تودۀ کوچک در محل اتصال، امکان پذیر نیست. فلز مذاب جریان می یابد و طبق گرمای مشعل پیش می رود. بنابراین برخی مواقع اگر شعله در یک محل بماند، فلز مذاب می تواند در آن نقطه جمع شود و ایجاد یک توده کند.
حال این حلقه های لحیم کاری شده را بررسی کنید. از آنجاییکه آنها از نقرۀ استرلینگ، مس، و برنج ساخته شده اند، نمی توانند مورد جوشکاری قرار گیرند. اگر شما مایل به کار با فلزاتی غیر از طلا و نقرۀ خالص باشید، نیاز به لحیم کاری دارید. حال به چند قطعه که از نقرۀ خالص و حلقه های لحیم کاری شده ساخته ام دقت کنید.
هم نقرۀ لحیم کاری شده و هم نقرۀ خالصِ جوشکاری شده، ظاهر مناسبی دارند. یکی ارگانیک (نقرۀ لحیم کاری شدۀ خالص) و دیگری دارای خطوط تمیزتر (مسِ جوشکاری شده) می باشد. در مقایسۀ زیر، می بینید که هر دو بعد از چکش کاری، چطور بنظر می رسند. آنها آماده هستند که برای تکه های جواهر بکار روند.
چگونگی طراحی مجموعه ی جواهرات موثر بخش اول
بنابراین، اجازه دهید یک جمع بندی داشته باشیم. جوشکاری برای ساخت حلقه و زنجیره مناسب است. اجزا با استفاده از آن ساخته می شوند، اما همواره بخاطر داشته باشید که شما یک ظاهرِ “ذوب شده” خواهید داشت که در آن قسمت اجزا بهم متصل شده اند. جوشکاری تنها برای فلزات خالص بکار می رود. البته کار باید استراحت کند تا به استحکام مورد نظر برسد.
لحیم کاری برای تمامی انواع فلزات بکار می رود. شما باید لحیم و گدازه را قبل از لحیم کاری آماده کنید و بعد از اینکه کمی زیرِ حرارت باقی ماند، می توانید روی آن را سمباده بکشید تا تکه های اضافی پاک شود. قطعۀ نهایی خطوط و درزهای تمیزی دارد و هیچ جای ذوب شدگی را نشان نمی دهد.
امیدوارم از تجربۀ لحیم کاری و جوشکاری نهایت استفاده را کرده باشید. هر دو روش در دسترس هستند و می توانید با استفاده از آنها جواهرات زیبایی تهیه کنید.
