تنظیم سنگ ها بر روی جواهر
مکان شما:خانه/مقالات جواهرسازی/سنگ شناسی/تنظیم سنگ ها بر روی جواهر
تنظیم سنگ ها بر روی جواهر
بدون هنر تنظیم سنگ، سنگ های قیمتی بر روی جواهرات تنها خواهند بود. بدیهی است که حتی اگر کار تنظیم سنگ به درستی انجام گرفته باشد، به خودی خود جلب توجه نخواهد نمود. هدف واقعی این است که سنگ های قیمتی به طریقی نمایش داده شوند که بیشتر بازخورد را داشته باشد.
سازندگان ماهر با چالش محکم کردن الماس و سنگ های قیمتی با کمترین تغییرات مواجه هستند. هدف تنظیم سنگ استفاده از حداقل مقدار مواد لازم برای حفاظت از جواهر است. در انجام این کار تنظیم کننده باید حداکثر مقاومت را در جواهرات سنگی در حال پوشیده شدن، ارائه کند. فقط کافیست به حلقه ی ساده با زبانه های بلند نگاه کنید تا اهمیت این موضوع برای شما آشکار شود.
انواع تنظیم سنگ ها بر روی جواهرات
هنگام طراحی جواهرات می توان از روش های مختلف تنظیم سنگ استفاده کرد، هر یک از این روش ها برای نمایش سنگ های قیمتی به شیوه ای متفاوت مورد استفاده قرار می گیرند.
برخی از روش های تنظیم سنگ در تکمیل و تزیین جواهر تنها با یک سنگ کاربرد دارند، و برخی دیگر از سنگ های متعدد در طراحی خود بهره می برند. روش هایی نیز هستند که تنها چشم بیننده را به سمت خود جلب کرده و در برخی مواقع برای محافظت از سنگ روش هایی بر روی جواهر اعمال می شود.
در اینجا به برخی از روش های تنظیم سنگ که در جواهرات مدرن کاربرد دارد، اشاره داریم:
تنظیم شاخه ای یا زبانه دار به دلیل استفاده در حلقه های ازدواج تقریبا برای همه آشنا هستند. طرح های مختلف این نوع تنظیمات مناسب هر جواهرات در اشکال و اندازه های مختلف است. و شایعترین نوع این تنظیمات سنتی چهار یا شش زبانه ای است.
تنظیمات زبانه ای به سبک های گوناگون اجرا می شوند، ارتفاع سنگ هایی که در این سبک مورد استفاده قرار می گیرند سبب برخورد نور از سمت بالا و طرفین به سنگ می شود و بی شک یکی از محبوب ترین روش های تنظیم سنگ در جواهراتی است که تنها با یک سنگ زینت یافته اند. در این روش سنگ های وجه دار به زیباترین شکل ممکن خودنمایی می کنند.
در تنظیم سنگ زبانه ای، جواهر ساز کار را با زبانه هایی که بلندتر از آنچه در جواهر نهایی دیده می شود، آغاز می کند. تقریبا یک سوم از زبانه های بلند با ابزارهای دستی چرخشی به منظور ایجاد جایگاه مناسب برای سنگ ها، بریده می شود.
این جایگاه به درستی حک شده تا با شکل جواهر سازگار شود. بعد از اینکه جایگذاری سنگ انجام شد، تنظیم کننده از انبردست های تخصصی و ابزارهای دیگری برای سفت نمودن زبانه ها در اطراف سنگ استفاده می نماید. پس از اینکه زبانه ها به درستی محکم شدند، تغییرات لازم روی آنها انجام می گیرد تا به شکل و اندازه ی دلخواه تنظیم شود.
تنظیم مهره در درجه ی نخست برای نمایش توالی الماس های کوچک در رشته ها یا ردیف های پیوسته انجام می گیرد.
در دهه ی ۱۸۰۰ تا اوایل دهه ی ۱۹۰۰ در جواهرات جرج ها، ویکتوریایی، دوران ادوارد و هنر دکو از محبوبیت خاصی برخوردار بودند، و تقریبا برای ۹۰ سال از محبوبیت آنها کاسته شد.
حال می توان گفت که این شیوه قوی تر از همیشه به دوران اوج خود بازگشته است. امروزه می توان شیوه ی استفاده از مهره ها را تقریبا در هر فروشگاه جواهری مشاهده نمود.
به عقیده ی برخی دو عامل دلیل افزایش محبوبیت تنظیم مهره بوده اند. اولین عامل علاقه ی شدید به طلای سفید و پلاتین در اوایل آن قرن بوده است. از سال 2000 صنعت طلا و جواهر با طلای سفید و پلاتین جان تازه ای گرفته است و برخی مجموعه های جواهر با زنجیرهای سفید زیباتر جلوه می نمایند.
عامل دوم ظهور برنامه ی طراحی جواهرات CAD بود که باعث ایجاد سبک های کم کارتر شد. با مهره های مینیاتوری ساخته شده توسط طراحی کامپیوتری، می توان مجموعه های جذابی از طلا و جواهر را طراحی و تولیدد نمود. تنظیمات سنگ خسته کننده ای که توسط هنرمندان قدیمی انجام می شدند امروزه در زمانی بسیار کوتاه تر به انجام می رسند.
فن آوری جدید همراه با ابزارهای دستی گوناگون، طراحان را قادر می سازد تا کارهای دقیق مهره ای را با سهولت بیشتری انجام دهند.
هنرمند برای فرم دادن به مهره های مینیاتوری، با استفاده از ابزار مخصوص، سوراخ هایی بر روی فلزی که از طلا و یا پلاتین تشکیل شده است ایجاد می کند.
مانند همه ی اشکال هنری، هنرمندانی که این سبک از تنظیم سنگ را به کار می بردند، به مرور زمان در تاریخ محو شدند. با ظهور سبک های بهتر، طراحان مدرن می توانند نتایج مشابهی را در مدت زمان کوتاه تری به دست آورند.
تنظیم سنگ چین اساسا یک نوع تنظیم مهره به شمار می رود. در این شیوه، الماس ها در یک زمینه قرار گرفته و دیگر رشته ای نیستند. الماس های سنگ چین محدوده ی گسترده ای را پوشش می دهند و با استفاده از مهره ها ظاهری پوششی برای الماس ایجاد می نماید. سطوح الماس قطوری که با شیوه ی سنگ چین ساخته شده اند، بر روی جواهرات زیبا و چشمگیر هستند.
شاید قدیمی ترین روش شناخته شده برای حفاظت از سنگ ها، تنظیم bezel باشد که از نام Bezalel، اولین جواهرساز سازنده ی صندوق میثاق، برگرفته شده است. شیوه ی bezelهنوز هم محبوبیت خود را حفظ نموده است و اغلب برای محافظت بیشتر سنگ های تراش خورده به سبک گنبدی همراه با سنگ های تراش دار دیگر مورد استفاده در جواهرات، به کار گرفته می شود. در حالی که اغلب در طراحی های خام و ابتدایی استفاده می شود، تنظیم bezel را می توان در جواهرات زیبا و عجیب و غریب فروشگاه های معتبر مشاهده نمود.
عقیق ، خواص و کاربردهای آن در جواهرسازی
سنگ های تنظیم شده به شیوه ی bezel، بر روی نوار های نازکی از فلزات گرانبها که متناسب با شکل و اندازه ی سنگ برش خورده اند، قرار می گیرند. هنگامی که سنگ در محل خود قرار گرفت، سنگهای قیمتی و نیمه قیمتی به کار افزوده می شوند. سپس نوار فلزی به عمقی که بر روی جواهر قرار گیرد برش می خورد. با استفاده از ابزارهای فلزی صاف و صیقلی، هنرمندان فلز را با فشار بر لبه ی سنگ برگردانده و براق می نمایند تا در موقعیت محکم کنند.
تنظیم سرگردان ظاهری شبیه به تنظیم bezel دارد با نواری از طلا یا پلاتین سنگ ها را احاطه می کنند. با این تفاوت که دیواره های مورد استفاده در تنظیم سرگردان، ضخیم تر از شیوه ی bezelهستند.
برای انجام تنظیم سرگردان، لبه های فلز سنگین که سنگ را محکم در جای خود حفظ می کنند، باید توسط یک هنرمند ماهر با فنون خاص انجام می گیرد. هنگامی که حفره با شکل و طرح سنگ مطابقت داشته باشد، تنظیم کننده از ابزاری مخصوص سنگ را با احتیاط در درون حفره قرار می دهد. سپس با استفاده از یک چکش کوچک، فلز را بر لبه های سنگ محکم می کنند. این فرآیند ظریف تنها می تواند پس از جاگذاری کماسب با دستان جواهرساز ماهر به دست می آید.
تنظیم نیمه بزل اغلب مناسب تر از تنظیم نیمه سرگردان است. مانند شیوه ی سرگردان، نیمه بزل از دیواره های گسترده ی فلزی ساخته شده است که باید با ابزار چرخشی و قلمزنی برای قرار دادن سنگ در مکان مورد نظر استفاده نمود.
تنظیم نیمه بزل تا حدودی مشابه شیوه ی bezel هستند و تنها بدنه ی سنگ قیمتی را پوشش می دهند. این روش تنظیم سنگ شیوه ی اجرای آسانتری داشته و روند آن مشابه با شیوه ی سرگردان است.
از دهه ی ۸۰ و ۹۰، تنظیم شنل، حضور مداوم خود در جواهرات معاصر را حفظ کرده است. با لبه های به وضوح مشخص و مرتب، خطوط جریان دار، دیوارهای مجموعه ی سنگی شنل با لبه ها و دیواره های مجزا نمایش داده می شوند.
سنگهای کوچکی که کنار هم قرار گرفته اند در دیواره های از نوارهای طلا و پلاتین معلق مانده اند. نوارهای شنل یا به شکل یکنواخت و یا به تدریج تنگ شده، و یا در ردیف قرار گرفته و قطعه ای جواهر را تشکیل می دهند.
تنظیم شنل توسط جواهرساز با کارتر چرخشی درون فلز قیمتی قرار گرفته و به اندازه ی سنگ برش خورده است. هنگامی که دیواره ی تنظیم آماده شد، سنگ به دقت بر جای خود قرار می گیرد. با استفاده از چکش ضربه ای دستی، فلز گرانبها به شکل کمربندی بر روی سنگ قرار گرفته تا آن را محکم نماید.
تنظیم تراز نام مناسبی دارد زیرا طراحان را قادر می سازد تا جواهراتی با سنگ هایی احاطه شده توسط فلز، تولید کنند. این کار با قرارگیری یک سنگ بزرگ در یک سطح وسیع انجام می گیرد، با این حال، این شکل تنظیم سنگ اغلب با استفاده از سنگهای کوچکتر ظاهری زینتی و درخشان ایجاد کند. سنگهای تنظیم تراز می توانند به سطوح صاف و گنبدی شک ظاهری پر زرق و برق بدهند.
پس از حفر سوراخی درون طلا و یا پلاتین، تنظیم کننده با استفاده از یک میله ی منعطف دستی استفاده می کند تا زبانه ها را باز کرده و سنگ را جاگذاری کند. با تراز شدن سنگها، سطح فلز به راحتی با یک ابزار تعقیب کننده برای قفل کردن آنها در محل قرارگیری محکم می شود. هنگامی که از محکم شدن سنگ ها اطمینان یافت، لبه ی کار برش داده شده و جلا داده می شود تا به سنگ ها ظاهری درخشان ببخشد.
تنظیم millgrain در اوایل دهه ی 1900 در جواهرات دوران ادوارد و هنر دکو به محبوبیت بالایی دست یافته بود، و به عنوان عنصر اصلی در طراحی های جواهرات آن زمان معرفی می شد. در حقیقت، شیوه ی millgraine روشی برای تنظیم سنگ نیست، بلکه نوعی مهره گذاری زیباست که در آن مهره ها در امتداد شیارها و لبه ها به زیبایی قرار می گیرند.
شیارهای دندانه دار ظریف اجرا شده توسط روش millgrain، از قرارگیری مهره های کوچک بر روی لبه هایی که از فلز تشکیل شده اند، حاصل می شود. این مهره های مینیاتوری اغلب با غلطک ها و کاترهای دستی شکل گرفته و شیارها را به وجود می آورند. بافت جذاب ایجاد شده با تنظیم millgrain به طراحان جواهر آزادی عمل در ایجاد اشکال ظریف می دهد تا با افزودن الماس بر روی جواهر، به آن ظاهری شیک و زینتی بخشد.
